illustraties: Elly Hees
Van Goor, maart 2009
getipt door de Nederlandse Kinderjury 2010
Heel lang geleden stierf in Egypte het zoontje van farao Achnetoet. Hij werd gemummificeerd en kreeg in zijn piramide een gouden scarabee mee.
Dan maken we een grote sprong in de tijd: in de 21e eeuw komt in het Grobbe-museum een tentoonstelling over Egypte, met drie echte mummies. Alleen slaat tijdens het transport van de mummies de bliksem in de vrachtwagen en komt de kleinste mummie tot leven.
Zo komt het dat Goos Guts een kindermummie in zijn bed aantreft. Hij vindt het fantastisch, want in zijn dorp gebeurt er namelijk nooit iets. Dummie de Mummie mag bij hem en zijn vader blijven wonen, maar het moet natuurlijk wel geheim blijven dat hij een Egyptische prins is. Anders moet Dummie naar het museum en gaan wetenschappers met enge naalden in hem prikken enzo. Dummie gaat dus door voor hun neefje, en omdat hij zogenaamd ernstige brandwonden heeft, zit hij in het verband. Maarja, een levende Egyptische mummie in de 21e eeuw, dat gaat natuurlijk niet zomaar goed…
Een mummie in de 21e eeuw tot leven laten komen (zonder Van Loon-achtige grumor) en toch nog geloofwaardig zijn, dat valt niet mee. Gelukkig komt de auteur er goed mee weg dat Dummie ineens kan rondlopen en vriendjes wordt met Goos en zijn vader. Er zijn zoveel grappige situaties dat de lezer het helemaal niet vreemd vindt dat Dummie weer leeft. Iedereen in het dorp denkt inderdaad dat Dummie brandwonden heeft, want wie verwacht er nou een levende mummie?
Zeker als Dummie mee naar school gaat, gaat er een hoop mis. Pestkoppen spuiten hem nat (want Dummie kan niet tegen water) en stelen zelfs zijn scarabee. Bovendien is het hoofd van de school een rampjuf à la Juffrouw Bulstronk uit Matilda (Dahl). Na dit eerste boek volgen er nog veel meer delen over Dummie de Mummie en zijn vriend Goos. Bovendien is Dummie de Mummie zelfs verfilmd.
Dummie de Mummie en de gouden scarabee wordt verteld in de derde persoon enkelvoud. De stukken vanuit het perspectief van Dummie zijn in een ander lettertype afgedrukt, zodat er geen verwarring ontstaat. Grappig-rommelige illustraties van Elly Hees vullen het verhaal aan. Dummie belooft lekker lezen en lachen voor een grote groep lezers vanaf ongeveer negen jaar. Ondanks de 250 pagina’s ook geschikt voor de minder gretige lezers.