Kluitman, februari 2018
Het is 1432. Allert Mateman is een straatarme pachtboer, die zijn schuld bij de heren van Rhemen en Dravenhorst niet meer kan betalen. Zijn zoon Aelwijn moet daarom twee jaar lang als staljongen werken op het kasteel De Ravenhorst. In eerste instantie valt dat niet mee: hij moet de vervelendste klusjes opknappen en hij mist zijn ouders. Maar het eten is goed, hij vindt vrienden en als blijkt dat hij goed met paarden kan omgaan, krijgt hij ook beter werk.
De broers Geert, Adolf en Lubbert van Rhemen zijn beroemd als paardenfokkers, maar berucht als roofridders. Aelwijn ontdekt dat ze in een kerker in het kasteel een monnik gevangen houden, in de hoop op losgeld. Elke nacht brengt Aelwijn de man stiekem eten.
Als het kasteel belegerd wordt, vluchten de broers. Onder het bewind van de nieuwe heer van De Ravenhorst bloeit het kasteel op. Intussen wordt er gezocht naar de enorme geldschat die in het kasteel verborgen moet zijn, want de broers van Rhemen hadden bijna niets van al het geroofde geld bij zich op hun vlucht. Waar is de schat van De Ravenhorst?
Kasteel De Ravenhorst heeft echt bestaan en lag even ten noordwesten van Winterswijk. Ook de broers Van Rhemen leefden er omstreeks 1432 en zelfs over de schat van De Ravenhorst bestaat een legende. Aelwijn is verzonnen.
Het verhaal in Het geheim van de Ravenhorst wordt rechttoe-rechtaan verteld. Het is gewoon lekker lezen: historisch verhaal, veel paarden (want Christine Linneweever is tenslotte ook de auteur van de Gouden Paarden-serie), geen grote tijdsprongen, alles loopt goed af. Soms gaat het verhaal wat kabbelen, soms is de stijl wat houterig, met uitleggerige zinnetjes als ‘zegt hij verward’, ‘gromt hij woedend’, ‘zegt hij verdrietig’ of ‘zegt hij trots’. Wanneer je daar niet op let, heb je een boek te pakken waarbij je je vingers in je oren steekt en je laat meevoeren naar het ‘Winethereswic’ van de late middeleeuwen.
Hoewel Aelwijn al zeventien is, mikt het boek op een veel jongere leeftijdscategorie. Het geheim van De Ravenhorst is geschikt voor lezers vanaf een jaar of elf, maar kan dankzij de leeftijd van Aelwijn ook heel goed gelezen worden door wat oudere scholieren die een makkelijk leesbaar boek zoeken - mits zij aan een boek van 256 bladzijden willen beginnen.