illustraties: Ludwig Volbeda
Querido, februari 2016
Tortot is een veldkok. Hij heeft ‘een hart als een vis op de bodem van de oceaan: ijskoud en berekenend’. En dat komt hem goed uit in deze tijd van de Grote Oorlogen, want het interesseert Tortot niet uit voor welk leger hij kookt, zo lang het maar het winnende leger is. Tortot is cynisch en gewetenloos en hij manipuleert gewoon tot hij zijn zin heeft gekregen. Toch heeft zijn vissenhart een zwak puntje: op een dag krijgt hij ongevraagd en ongewild de zorg over George op zich. Eigenlijk is het Halve George: een piepjonge soldaat van twaalf jaar die zijn benen kwijtraakte op het slagveld en die grenzeloos naïef en onhandig is. Ergens in Tortot ontdooit heel langzaam telkens een klein stukje van zijn vissenhart.
Een boek in de beste Biegeliaanse traditie, een verhaal dat elk zijpad inslaat, vol sprookjesachtige elementen en met heel veel personages die bloemrijk beschreven worden, ook al vervullen ze maar een rol in de marge. Een boek dat bovendien meer dan magnifiek is geïllustreerd met gedetailleerde pentekeningen waarop je niet uitgekeken raakt. Na het lezen, begin je gewoon weer van voren af aan en bekijk je de tekeningen, die minstens zo boeiend zijn als de tekst. Het is een boek als een doolhof en dan niet alleen het letterlijke labyrint waarin Tortot aan het einde van het verhaal uitgebreid in verdwaalt. Hoe Tortot zijn vissenhart verloor is namelijk ook een boek om in te verdwalen, in positieve en negatieve zin. Want door de barokke taal dreigt het soms te verzanden in de mooiigheid, waardoor je het werkelijke verhaal uit het oog verliest.
Dit is nou zo’n boek waarbij je iedereen die het nog niet kent jaloers aan kunt kijken, terwijl je denkt: Jij mag het nog voor het eerst lezen!
Benny Lindelauf en Ludwig Volbeda leveren met Hoe Tortot zijn vissenhart verloor een heel bijzonder boek af. De vormgeving is werkelijk prachtig, de taal ook – dat kun je niet vaak genoeg zeggen - de tekeningen zijn fantastisch, maar het verhaal is soms wat lastig te volgen. Het is daarom ook moeilijk te zeggen voor welke leeftijd Hoe Tortot zijn vissenhart verloor nou precies bedoeld is. Dromerige liefhebbers van de boeken van Paul Biegel kunnen met dit verrukkelijke boek weer vooruit. Minimum leeftijd is ongeveer een jaar of elf, een maximumleeftijd is er niet. Wat een heerlijk boek.