Querido, maart 2017
Samen met haar vader woont Lampje in een vuurtoren. Zij moet ’s avonds het licht aansteken, want haar vader kan met zijn ene been amper de treden van de vuurtoren meer op. Als op een stormachtige avond de lucifers op zijn en Lampje er veel te lang over doet om nieuwe te halen, vergaat er vlak voor de kust een schip. Lampje wordt daarna bij haar vader weggehaald en moet voortaan wonen in het Zwarte Huis. Het huis is eigendom van de Admiraal, die ergens op zee rondzwalkt. Het verhaal gaat dat er op zolder een Monster zit.
Hoewel Lampje van huishoudster Martha niet mag gaan kijken, doet ze het toch. Er woont inderdaad iets op de zolder. Of iemand. Maar een Monster is het niet, wel iets heel bijzonders. Of iemand heel bijzonders. Langzaamaan weet Lampje vriendschap te sluiten met het wezen dat net als zij hunkert naar erkenning, liefde en een veilig thuis.
Annet Schaap is vooral bekend als illustrator van boeken van onder andere Janneke Schotveld en Jacques Vriens. Lampje is haar prozadebuut. Het is een sfeervol verhaal dat speelt in een afgelegen plaatsje aan de kust, een tikje sprookjesachtig, een beetje surrealistisch, met hier en daar een zeerover en een snufje De kleine zeemeermin van Andersen. Het eigenlijke verhaal gaat over vriendschap, over mogen zijn wie je bent, over loyaliteit, maar ook over verwachtingen en teleurstellingen.
Ook qua taal is Lampje erg mooi: veel prachtige kleine zinnetjes waar je van kunt genieten, vooral omdat ze zo terloops door het verhaal zijn geweven. Ook de personages zijn goed uitgewerkt: van Lampje (die eigenlijk Emilia heet) ga je heel veel houden, van het geheimzinnige monster daar op die zolderkamer krijg je steeds meer begrip en ook Lampjes vader is heel anders dan je in eerste instantie dacht. Lampjes moeder is dood, dat weet je al aan het begin van het boek, maar wie Lampjes moeder nou precies was, is aan het einde van het verhaal een heerlijke verrassing.
Lampje is een boek dat je achter elkaar uit wil lezen. Dit is een boek met de potentie van een toekomstige klassieker, een lievelingsboek voor dromerige fijnproevers. Als je het uit hebt, begin je gewoon weer van voren af aan, want dit boek kun je met gemak tien keer lezen en dan blijft het nog steeds even mooi. Geschikt voor goede lezers van tien jaar en ouder.