Van Holkema & Warendorf, september 2020
Totaal onverwacht kondigt de vader van Joeri en Lara aan dat hij en hun moeder gaan scheiden. Joeri wordt boos, Lara probeert het te snappen, maar allebei voelen ze zich ontredderd en in de steek gelaten. Hun vader blijft nog wel een poosje ‘gewoon’ bij hen wonen, maar hun ouders maken wel steeds meer ruzie. Hun moeder regelt alles meteen, hun vader moet er vaak ‘even over denken’ en dat is nogal eens lastig. Ze roepen wel dat ze co-ouders worden en dat ze het gewoon samen, zonder advocaten, gaan oplossen, maar het wordt al snel duidelijk: dat lukt niet.
Voor Joeri en Lara is het een moeilijke tijd. Op school gaat het ook niet altijd even goed, want als je ouders ruzie hebben, dan wil je er wel eens op los slaan als iemand je daarmee pest. Gelukkig verzinnen Lara en Joeri samen een heel goed plan, zodat hun ouders ook rekening gaan houden met hén!
Voormalig meester Jacques Vriens vertelt in Mijn vader woont in het tuinhuis hoe het is voor kinderen als hun ouders scheiden. Hij blijft daarbij heel dicht bij zijn beide hoofdpersonen, die er allemaal niet om gevraagd hebben. De vader en de moeder van Joeri en Lara zijn twee volwassen mensen die gewoon niet zo goed bij elkaar passen en die ieder hun goede en slechte kanten hebben. Het enige wat ze samen goed kunnen, is ruziemaken, en daar wordt de tweeling ongewild de dupe van. Je kunt ontzettend goed meevoelen met zowel de boosheid en angst van Joeri als het verdriet en de schaamte van Lara.
Wat heerlijk dat er een juf Jannie is, die zo goed begrijpt hoe Lara en Joeri zich voelen. Wat snapt je goed hoe rot het is als je met kerst liefst naar de vader (en opa en oma) gaat, maar dat mama het niet leuk vindt om dan alleen te zijn. Zulke loyaliteitsconflicten hoort geen kind te hebben. Tenslotte gun je ieder kind met gescheiden ouders een opa als opa Toon, die zegt: ‘hoe raar jullie ouders ook doen, wij blijven jullie opa en oma.’
Lara en Joeri vertellen om beurten hun verhaal over hoe zij de scheiding ervaren. Mijn vader woont in het tuinhuis is een met vaart en warmte geschreven boek over alle emoties die opduiken bij zo’n ingrijpende gebeurtenis. Herkenbaar, goed invoelbaar en hopelijk een steun voor kinderen die in een vergelijkbare situatie zitten. Een boek dat het verdient om net zo klassiek te worden als Achtste groepers huilen niet, geschikt voor lezers vanaf tien jaar.