Van Goor, april 2023
Erie is anders dan anderen. Volgens haar therapeut heeft ze een ‘stoornis’, maar daar wil Erie niets van weten. Ze heeft gewoon besloten dat ze niet meer naar school gaat, want dan heeft ze ook geen last van al die klasgenoten die ze niet begrijpt en ook niet van alle prikkels en stress die schoolgaan oplevert. Probleem opgelost, aldus Erie.
Erie, haar zus Billie en haar moeder wonen in een klein huis in het bos. Daar bevalt het Erie prima. Ze doet er haar eigen projecten: ze verzorgt een babydas en ze bekijkt mensen vanuit de struiken in een poging ze te begrijpen. Tot ze op een dag in het nabijgelegen vakantiepark De Vliegenzwam wordt ontdekt door Bas. Hij zit in een rolstoel. Bas noemt haar ‘struikmeisje’. En hij wil haar wel helpen met boodschappen doen, als Erie dat zo moeilijk vindt. Maar al snel spant Billie Bas voor haar karretje. Bas moet Erie uit haar tent lokken en haar in contact brengen met andere mensen, zodat Erie weer wat ‘normaler’ doet en terug naar school gaat. Bas gaat akkoord, zonder dat Erie dat weet. En dat heeft gevolgen.
Hoe het kan dat Erie geen gelazer heeft met de leerplichtwet is niet helemaal duidelijk. Misschien mag ze verzuimen omdat ze onder behandeling is van een therapeut? In de week dat het verhaal zich afspeelt, is het meivakantie, dus dan is het logisch dat Bas en Billie ook vrij zijn.
Erie heeft haar eigen logica, al is dat niet de logica van haar zus. Billie bedoelt het goed, maar het is duidelijk dat Erie totaal geen behoefte heeft aan veel tamtam om zich heen. Ze houdt gewoon van dassen, van rust, van structuur, van weten waar ze aan toe is en van elke dag soep eten. En van andere mensen begrijpt ze niet veel.
Langzaam wordt het de lezer duidelijk wat de ‘stoornis’ van Erie is. De diagnose staat in een brief van haar therapeut die (in een gesloten envelop) op het prikbord hangt. Lang vraag je je af wat er toch in die brief staat, maar uiteindelijk blijkt het helemaal niet zo van belang te zijn.
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Erie en dat van Bas. Erie komt wel wat beter uit de verf dan haar vriend. Omdat zij haar verhaal in de eerste persoon vertelt en Bas vanuit de derde? Uiteindelijk is het Erie die zegt ‘het is belangrijk om jezelf te snappen, want dan snap je anderen ook beter’. Struikmeisje is een toegankelijk verhaal over een meisje dat anders is dan anderen en zichzelf leert accepteren. Voor lezers vanaf elf jaar.