3sterQuerido, oktober 2014

Opgenomen in de bundel Mee met de dierenambulance (niet meer los verkrijgbaar)

Een dag van een vrijwilliger op de dierenambulance verloopt geen twee keer hetzelfde. Telkens zijn er andere dieren die geholpen moeten worden – of die helemaal geen hulp nodig hebben, maar waarvoor ijverige mensen toch opbellen. Een vogeltje dat op de grond zit bijvoorbeeld, maar dat gewoon zijn eerste vliegles blijkt te krijgen. Andere gevallen zijn minder onschuldig: een zwaan die midden op de snelweg is geland moet naar een veilige plaats worden gebracht. Een zwerfpoes met jongen verandert in een tijgerkat. Een poes die is doodgereden moet weer toonbaar worden gemaakt voor haar baasje.
Gelukkig loopt het vaak goed af. Twee kleine egels worden uitgezet op een rustig plekje in de stad: op begraafplaats Zorgvliet, vlak bij het graf van Annie M.G. Schmidt. Een schildpad die is aangereden door lijn 13 wordt weer opgelapt. Een poes die al zes weken kwijt was, komt terug bij zijn dolblije baasje.

Bibi Dumon Tak vertelt over het werk van de mensen van de dierenambulance in Amsterdam. Er werken meer dan honderd mensen, van wie het grootste deel dit onbetaald doet. Ook Bibi meldde zich aan als vrijwilliger en ging als bijrijder mee op pad. In We gingen achter hamsters aan vertelt ze over wat ze allemaal meemaakt. Je redt niet alleen dieren, maar plakt ook wel eens pleisters als een toeriste van haar fiets valt, je vist een vleermuis in winterslaap uit een liftschacht, je ruziet met acht brandweermannen die wel even die bange kat van dat afdak zullen halen. Alle verhalen in dit boek zijn echt gebeurd, maar lezen even vlot alsof het spannende en grappige fictie is. Het boek is geïllustreerd met (soms wat onduidelijke) zwart-witfoto’s van de dieren waarover Bibi schrijft.

Kortom: een heerlijk boek voor iedereen die erover droomt om dierenarts te worden, of om later óók mee te gaan rijden op de dierenambulance. Jammer dat je er 21 voor moet zijn. We gingen achter hamsters aan eindigt met een foto van een onbekend reptiel, met de belofte dat over dit dier meer verteld wordt in het volgende dierenambulanceboek. We kunnen niet wachten!
Non-fictie dat leest als proza, geschikt voor negen jaar en ouder.

Top