illustraties: Charlotte Dematons
Leopold, november 2018
Bekroond met een Zilveren Griffel 2019
Een leuke logeerpartij bij opa en oma komt voor Thomas abrupt ten einde als opa ineens overlijdt. ’s Nachts, in zijn slaap. Oma probeert vervolgens haar kleinzoon bij opa weg te houden, want ‘Dood hoort bij oude mensen, niet bij kinderen.’ Maar is dat wel zo? Thomas is in de war, boos, verdrietig, hij weet zelf niet goed wat hij voelt. En dat blijft zo, ook in de dagen die volgen. Hij praat met zijn ouders over opa, en met zijn beste vriend Omar. Hij is bang dat hij vergeet hij opa eruitzag en hoe zijn stem klonk. Gelukkig kon opa altijd prachtig vertellen over zijn dromen en kan Thomas ook dromen over opa. Zo kan Thomas op zijn eigen manier afscheid nemen.
Droomopa is een klein boekje, voor kinderen die vragen hebben over dood en voor kinderen die rouwen. Want oma heeft, ondanks haar goede bedoelingen, natuurlijk ongelijk als ze zegt dat dood niks voor kinderen is. Op een dag krijg je er toch mee te maken, verwacht of onverwacht, en dan zit je boordevol vragen waar nauwelijks antwoord op is.
Ook Thomas is aan het tobben. Dat proef je in de sobere, subtiele zinnen van Dolf Verroen, maar je ziet het ook op de schitterende illustraties van Charlotte Dematons. De plaatjes in het ‘nu’ zijn in grijstinten, met maar één kleuraccent: het rode petje van Thomas. Thomas zelf is een jongetje dat er vaak bedremmeld bij staat, of verdrietig is weggekropen in een hoekje. Heel anders zijn de tekeningen bij de dromen van opa: uitbundig van kleur, met een grote, sterke opa die alles aankan. En, met op de eerste en laatste bladzijde, een grootvader en een kleinzoon die duidelijk een sterke band met elkaar hebben. Als opa op de laatste bladzijde in een luchtballon opstijgt, zwaait een opgeluchte Thomas hem uit.
Thomas is de ik-persoon, die eerlijk en zonder overbodige woorden zelf zijn verhaal vertelt. Het is knap hoe Dolf Verroen zo dicht onder de huid van een jongetje van een jaar of tien gaat zitten. Er is vanbinnen iets weg, denkt Thomas, weet ik veel. Je kunt niet altijd precies beschrijven wat je voelt, en dat hoeft ook niet.
Droomopa kan troosten bij verdriet, of je voorbereiden op verdriet dat mogelijk komen gaat. Een boek dat uitnodigt om samen over te praten, of om stil ergens lekker alleen te lezen.