Ploegsma, augustus 2006, AVI 7
Getipt door de Kinderjury 2007
De juf van Tobias’ klas krijgt een baby, en daarom komt er een vervanger voor haar. Het is Meester Kees, een stagiair die door zijn moeder naar school gebracht wordt. Omdat Mees Kees niet precies weet hoe hij les moet geven, gaat alles heel anders dan bij de juf. Als je bijvoorbeeld zegt dat je een ‘voedselproject’ doet, dan mogen alle kinderen gewoon tijdens de les hun brood opeten. Topografie is veel leuker als je de landen uitbeeldt als bij ‘Hints’ en de film Spiderman is natuurlijk net zoiets als ‘Nieuws uit de natuur’.
Als het hoofd van de school langskomt, moeten de kinderen natuurlijk laten zien hoe hard ze werken bij Mees Kees. Daarom maken ze allemaal één rijtje sommen en schrijven ze daarna alles van elkaar over. Veel makkelijker! Het hoofd is nog wel om de tuin te leiden, maar wat moet Mees Kees doen als zijn eigen meester langskomt om te kijken of hij wel goed lesgeeft? Hij hoeft zich geen zorgen te maken, met hulp van zijn ‘pittige klas’ komt alles in orde.
De Kinderjury tipte in 2007 Mees Kees en dat lag voor de hand. Dit boek leest als een Jacques Vriens-boek voor beginners. Achttien kinderen vormen samen een groep, autochtoon en allochtoon, slim en minder slim, druk en rustig, dwarsdoorsnee van een Nederlandse klas. Hun meester is in feite ook nog een kind, solidair met zijn groep en helemaal solidair met het jongetje Tobias als die zo bang is voor de luizenmoeder.
Tobias vertelt het verhaal in de eerste persoon enkelvoud. Dat is opvallend, want er zijn nauwelijks andere boeken voor deze leeftijd die geschreven zijn in de ik-vorm. Het verbaast me ook een beetje dat kinderen dit blijkbaar zo waarderen.
Mees Kees leest lekker, het is grappig en het is volledig in kleur geïllustreerd. Bijkomend pluspunt is dat dit boek daardoor verrukkelijk naar drukinkt geurt. De Kinderjury heeft het boek terecht getipt. Mees Kees, een pittig klasje is geschikt voor lezers vanaf acht jaar, die op AVI 8 kunnen lezen.