illustraties: Annemarie van Haeringen
Querido, maart 2016
Bekroond met een Zilveren Griffel 2017
Een zwarte wolk op het schutblad. En dan twee bijna-helemaal zwarte bladzijden, met alleen een paars hoekje, en in witte lijnen een tekening van een hond in haar mand. Die hond is Sien. Het regent en het rommelt en Siens allerlaatste adem waait over de rand van de mand heen. Sien is vertrokken.
En nu? Klein Broertje kan nauwelijks begrijpen dat Sien hier in haar mand is, maar ook ergens anders. In de hemel, denkt hij, boven al die regenwolken. Kan Sien daar op katten jagen? Rennen? Is daar iemand die haar aait?
Zijn oudere broer en zus weten het niet. En dat vertellen ze ook aan Klein Broertje. Maar ze missen Sien net zo hard als hij. En ze zoeken net als hun broertje troost. Want misschien is Sien wel ergens in een hemel. Waar ze van wolk tot wolk springt. En blij is.
Als er net iemand dood is van wie je hield – een mens of een dier – dan lijkt alles zwart. Zo is het ook in Siens hemel. De prachtige illustraties van Annemarie van Haeringen zijn eerst donker, pikzwart zelfs, maar krijgen telkens een beetje meer kleur terug.
Sien is dood en niemand weet waar ze nu is. Er is geen pasklaar antwoord op vragen over de dood, maar dat hindert niet. Je mag zelf bedenken waar Sien is, dat toont de subtiele tekst van Bibi Dumon Tak wel aan. Klein Broertje creëert zijn eigen hemel voor Sien, een hemel die we op de laatste bladzijde kunnen bekijken. Een stralend lichtblauwe hemel met witte wolkjes, waarop Sien rondspringt van wolk naar wolk, met een dikke tak in haar bek, of waarop ze even zit uit te hijgen. Een troostrijk beeld, dat lucht geeft aan verdriet.
Iedereen krijgt in zijn leven vroeg of laat te maken met de dood. Van een huisdier als Sien, of van iemand van wie je hield. Siens hemel gaat dan wel over een hond, maar je kunt er net zo goed troost uit putten bij het overlijden van een mens. En ook anders is het een prachtig klein boek om samen te lezen en om over te praten. Dood hoort ook bij het leven.
Tekst en beeld vormen in Siens hemel een ontroerend geheel. Je mag heel verdrietig zijn, maar het leven krijgt na een tijdje ook weer kleur. Siens hemel is een leeftijdsloos kleinood om blijvend te koesteren.