Van Goor, juli 2021
De vriendinnen Lucy, Isolde en Josephine zijn na hun eindexamen met z’n drieën naar een camping in Spanje vertrokken. Maar wat een zorgeloze vakantie had moeten zijn, werd een flop. Josephine heeft nooit zin om mee te gaan naar het strand, naar een feesttent, naar een café of waar dan ook. Ze zit alleen maar op haar telefoon te turen en is overal te moe voor, of ze heeft gewoon geen zin.
Op de allerlaatste ochtend, voor hun vlucht naar huis, worden Isolde en Lucy opgehaald door de politie. Het lichaam van Josephine is aangespoeld op het strand. Is de van die hoge klip gevallen? Of is ze geduwd of zelf gesprongen? Wat is er eigenlijk gebeurd, in die laatste uren van haar leven?
Het verhaal over de reconstructie van deze laatste avond begint met een berichtje dat het lichaam van een Nederlands meisje is aangespoeld. Daarna zit je meteen met Lucy op het politiebureau. Om beurten worden Lucy en Isolde verhoord en vertellen vanuit hun eigen perspectief over deze min of meer mislukte vakantie, over hun vriendschap en over Josephine. Langzaamaan wordt duidelijk wat er zo’n beetje aan de hand moet zijn. Zo’n beetje. Want Josephine sprak niet helemaal de waarheid, waardoor Isolde en Lucy (en de lezer) denken dat er heel iets anders speelt.
Het allerlaatste hoofdstuk is geschreven vanuit het perspectief van Josephine, zeven minuten voor haar dood. Het is prettig dat de lezer nu precies begrijpt wat er gebeurd is, maar haar vriendinnen en de andere achterblijvers zullen dit waarschijnlijk nooit weten. Het is wel een einde van deze thriller die je niet helemaal aan zag komen en een verrassende ontknoping.
De laatste uren van Josephine Donkers is een thriller-achtige novelle die makkelijk wegleest. De spanning zit er redelijk goed in, de ontknoping geeft het boek wat meer diepgang dan het aanvankelijk leek te hebben. Omdat het maar een dun boek is (100 bladzijden) is het ook geschikt voor de minder gretige lezers.
De laatste uren van Josephine Donkers is gewoon lekker lezen voor vijftien jaar en ouder.