Leopold, november 2016
April 1926. De jonge schrijver Klaus Mann tobt met een probleem: hij is de zoon van de beroemde schrijver Thomas Mann. Toen Klaus een kleine jongen was, waren zijn vader en hij vrienden. Inmiddels is hij negentien jaar en heeft al een toneelstuk en twee boeken op zijn naam staan. Hij zou zichzelf dus succesvol kunnen noemen, maar hij voelt zich afgewezen door zijn vader. Is het zijn lot om eeuwig in de schaduw van Thomas Mann te staan?
Omdat hij de directe confrontatie niet aandurft, besluit Klaus zijn vader een brief te schrijven. Een openhartige brief waarin hij terugblikt op zijn leven-tot-nu-toe. De brief groeit in enkele maanden uit tot een roman. Als je keuzes maakt, verdwijnen andere dromen. In het late voorjaar van 1926 wordt Klaus Mann volwassen.
Zo nu en dan heb je een boek in je handen dat dwars door je hersens blaast, je wereld op zijn kop zet, je door elkaar schudt en je weer laat landen, waarna je verward en gretig verder leest omdat het boek ook nog eens goed geschreven en verschrikkelijk boeiend is.
Bijna onnodig te zeggen dat Een Mann zo’n boek is. Een vader-zoon-conflict tussen twee behoorlijke ego’s, een welgestelde beroemde familie in het Duitsland tijdens en vlak na de Eerste Wereldoorlog; de tijd van herstelbetalingen, gigantische inflatie en de opkomst van het Nationaal Socialisme. Een omgeving waarin niemand een probleem maakt van homoseksualiteit, waarin kinderen vrij gelaten worden, schrijver of actrice kunnen worden en waarin ze vooral gestimuleerd worden hun hersens te gebruiken. En een tobberige adolescent die zijn draai op de wereld maar niet kan vinden en die zijn vader over zijn schouder mee voelt kijken bij alles wat hij doet. Fantastisch, wat een snelkookpan!
Een Mann is gebaseerd op feiten en bestaande personen. Thomas Mann won in 1929 de Nobelprijs, Klaus Mann nam in 1949 een overdosis slaapmiddelen in. Deze tragedie wordt in het boek niet meer genoemd; het verhaal eindigt in juli 1926. Nog een reden om na het lezen te filosoferen over succesvolle vaders en zonen met dromen en ambities.
Wie Een Mann uit heeft, wil het liefst meteen opnieuw beginnen met lezen. Wat een verademing dat er boeken als Een Mann worden geschreven. Hier kun je een hele poos van nagenieten.
Een boek om op een voetstuk te plaatsen, geschikt voor lezers van vijftien jaar en ouder.