Leopold, januari 2017
Tessel zit in 5 VWO. Haar mentor is ervan overtuigd dat ze overwerkt is, haar moeder beweert dat ze té perfectionistisch is. Tessel zelf is gewoon in de war. Ze gaat amper nog naar school, twijfelt waarover ze haar profielwerkstuk gaat schrijven, slaapt overdag, spookt ’s nachts door het huis en speelt zo nu en dan piano. En ze gaat op bezoek bij Evelien, de moeder van Sanne. Sanne is overleden aan complicaties na een beenmergtransplantatie.
Langzaamaan wordt duidelijk waarom Tessel zo in de war is. Tot en met de vierde klas ging alles namelijk prima met haar. Zo goed dat ze tijd genoeg had om regie-assistente te worden bij het schooltoneel. P. regisseerde de voorstelling; de leraar Nederlands die in zijn vrije tijd met een cabaretvoorstelling door het land trok. Zijn vrouw was zwanger, had geen energie om met hem mee te gaan, dus was het heel normaal dat Tessel hem vergezelde. En het was ook heel normaal dat ze met P. hand in hand over het strand wandelde en met hem zoende. Dat had verder niks te betekenen, volgens P. En dus ook niet volgens Tessel. Dacht ze.
Het is moeilijk om in één woord te zeggen waar Er is geen vorm waarin ik pas over gaat. Puberteit? Eerste liefde? Vriendschap? Of is het toch rouwverwerking? Evelien rouwt om Sanne. Dat doet ze vol overgave. In feite rouwt Tessel ook. Zij is op een vernederende wijze in de steek gelaten door P. Daar schaamt ze zich rot over, zo erg dat ze amper meer naar school durft, maar onder de schaamte en de boosheid zit ook verdriet. En rouw. Tessel stelt dat de definitie van rouwen vermoedelijk luidt ‘Krampachtig proberen vast te houden wat je allang verloren hebt.’
Met de veerkracht van een zeventienjarige, met een bizar en zwart gevoel voor humor en met hier en daar wat hulp uit haar omgeving komt Tessel weer op de been. Ze bedenkt een plan om wraak te nemen op P.; een plan dat weliswaar niet helemaal zo verloopt als ze bedacht had, maar dat toch bevredigend genoeg is om verder te kunnen met haar leven.
Erna Sassen schreef al eerder een boek waarin een scheve liefdesrelatie een grote rol speelde (Kom niet dichterbij, Leopold, 2014). Er is geen vorm waarin ik pas is een boek dat net zo knap is opgebouwd en dat ook lang na het lezen nog in je hoofd blijft ronddwalen. Vijftien jaar en ouder.