Leopold, november 2017
Liesbeth is opgenomen op de gesloten afdeling van psychiatrie. ‘Niemand zit op mij te wachten,’ zegt ze tijdens het eerste gesprek met haar therapeute. Ze krijgt overal de schuld van. Maar er is niemand die aan haar vraagt hoe het gekomen is. Goed. Dan vraagt de therapeute het. ‘Heb je een maandje?’ is het antwoord van Liesbeth.
Liesbeth groeide op in een gezin dat zogezegd niet erg standaard bleek. Haar vader is docent drama - en een egocentrische narcist, haar moeder blijkt Asperger te hebben en is volgens Liesbeth niet in staat om van iemand te houden. Liesbeths jongere broertje en zusje zijn allebei behoorlijk autistisch en krijgen daarom veel aandacht – de aandacht waar Liesbeth naar snakt. Liesbeth zelf was gewend geraakt zich weg te cijferen, maar nu ze ouder wordt, wil ze ook gezien worden. Alleen heeft Liesbeth nooit goed geleerd waar haar grenzen liggen en hoe ze om moet gaan met anderen. Dus doet ze gekke dingen en schreeuwt ze om aandacht. En dat terwijl ze maar één ding wil: iemand die haar begrijpt. Iemands meisje zijn.
Met Liesbeth en haar familie maakten we al kennis in Survival (2015). In dat boek was ze dertien en liep de situatie behoorlijk uit de hand, maar had je wel het gevoel dat het goed zou komen met haar. Inmiddels zit Liesbeth in haar eindexamenjaar en blijkt dat ze er in de afgelopen jaren een behoorlijke puinhoop van heeft gemaakt. Dat kan ook bijna niet anders als je ziet wat haar thuissituatie is. Ferdi en Hella zullen je ouders maar zijn!
Niemands meisje is niet zozeer een verhaal. Het is een bundeling van de verslagen van de gesprekken die Liesbeth met haar therapeute voert, van notities die Liesbeth schrijft over wat ze meemaakt en meemaakte en van de bijeenkomsten van de ‘lotgenotengroep’ waar ze heen wordt gestuurd. Door deze combinatie krijgt de lezer een beeld van Liesbeth. Ze is irritant. Ze is intelligent. Je krijgt intens medelijden met haar, terwijl je een bladzijde later haar een draak van een meid vindt. Je ziet haar blunderen, sociale fouten maken. En toch denk je: meisje, wat gun ik jou iemand bij wie jij je ei wel kwijt kunt!
Niemands meisje leest (mede door de vele gesprekken) snel weg, maar inhoudelijk is het een boek dat veel van de lezer vraagt. Liesbeth is een ongelooflijk intrigerende hoofdpersoon die zich niet makkelijk laat doorgronden. Een pittig boek voor vijftien jaar en ouder.