Lemniscaat, september 2016
180 kinderen van over de hele wereld zijn ontvoerd; uit bijna elk land is er één dertienjarige overgebracht naar een onherbergzaam gebied in Alaska. Zij zijn de elite, wordt hen door de Crew en de Trias verteld. De aarde staat namelijk op het punt te vergaan door een zondvloed, veroorzaakt door de opwarming van de aarde. Hier in het nieuwe onderkomen Borealis (vernoemd naar het Noorderlicht) zitten de kinderen in een soort Ark van Noach. Als de zondvloed is gekomen, zullen zij de nieuwe wereldbevolking gaan vormen.
Joppe uit Nederland is een van de uitverkoren bewoners van Borealis. Hij wil terug naar huis. Punt uit. Daarom probeert hij alles wat mogelijk is om te ontsnappen. Dat valt niet mee als de winter al in september invalt. Bovendien beschikt de Trias over lange armen. Dan ontdekt Joppe dat het redden van de aarde niet de enige reden is waarom ze met 180 jongeren van de buitenwereld zijn afgesloten. Hoe komen zij ooit nog terug bij hun ouders?
Dat Joppe naar huis wil, is heel goed te begrijpen. Na een mislukte ontsnappingspoging worden de andere jongeren handig gemanipuleerd door de geheimzinnige Crew, zodat zij zich bijna allemaal tegen Joppe keren. Toch is het wat merkwaardig dat bijna alleen Joppe zich verzet tegen zijn ontvoering en dat alleen hij de Crew en de Trias openlijk wantrouwt.
Door zijn Nederlandse openheid dreigt Joppe het pispaaltje van de groep te worden. Hij is verre van diplomatiek; een eigenschap die zijn huisgenoot Angelo uit Madagaskar wel bezit. Kom je verder als je meebuigt in de wind, in plaats van je schrap te zetten? Het is een vraag om over na te denken. Dat nadenken doe je pas als je Borealis uit hebt, want eerst wil je absoluut weten hoe het met Joppe en de 179 andere jongeren afloopt.
Klimaatsverandering, de opwarming van de aarde; een tikje moralistisch is Borealis wel. Tegelijk is het boek spannend, ijzingwekkend spannend. De beklemmende sfeer wordt mooi opgevoerd, Joppe is een hoofdpersoon die bewondering afdwingt en van zijn vriendinnen Lilja en Nyota ga je onvoorwaardelijk houden. Tijdens het lezen van Borealis heb je zulke warme vriendinnen nodig, want het is een boek om het ijskoud bij te krijgen.
Het speelse van Marloes Morshuis’ debuut Koken voor de Keizer (2015) heeft plaats gemaakt voor een ingewikkelde en doordachte plot. Daarom is Borealis geschikt voor een wat oudere doelgroep: lezers vanaf ongeveer twaalf jaar.