Unieboek, maart 2009
In deze recensie staat informatie over de afloop van het verhaal
Een jongen wordt wakker op een hete zandvlakte. Hij weet niet wie hij is, hoe hij daar kwam, van wie de rugzak is die naast hem staat. Op het mobieltje in de rugzak is een boodschap ingesproken: ‘Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie’. Het is zijn eigen stem die dat zegt. In al zijn kleren zit een etiketje met ‘Boy 7’.
Boy 7 krijgt een lift aangeboden van Lara, bij wie hij in de Bed & Breakfast mag logeren. Met behulp van de spullen in de rugzak probeert hij uit te vinden wat zijn verleden is. Wie kan hij vertrouwen? Hij ontdekt dat het sleuteltje in de tas toegang geeft tot een kluisje bij de bowlingbaan. In dat kluisje zit een schrift, waarin in zijn eigen handschrift een gruwelijk geheim wordt onthuld. Boy heet eigenlijk Sam Waters. Omdat hij de schoolcomputer had gehackt, werd hij naar een strafkamp gestuurd, maar dit bleek een gebouw waar geëxperimenteerd wordt met jongens: ze krijgen een chip ingeplant, waardoor ze makkelijk te beïnvloeden zijn en hun geheugen kan worden gewist. Uiteindelijk lukt het Sam om de organisatie te ontmaskeren.
Boy 7 doet denken aan zowel De torens van februari van Dragt (al is dit boek veel geheimzinniger en complexer), aan De geheime missie van het Benedict Genootschap (Stewart) als aan Control and Copy (Oldenhave). Het lijkt of uit alledrie deze boeken wat ideeën zijn gehaald en deze vervolgens zijn gemixt tot een nieuw verhaal. Nu is Boy 7 wel heerlijk spannend; de lezer wil absoluut weten wie de jongen is en wat er met hem aan de hand is. Door het verhaal in de Verenigde Staten te laten spelen, wordt het ook geloofwaardig, al zitten er wel wat toevalligheden in het boek. Het schrift met informatie is natuurlijk een truc die al vaker gebruikt is, maar het werkt opnieuw goed.
Boy 7 / Sam vertelt zijn verhaal in de eerste persoon enkelvoud. De stukken uit het schrift zijn in een ander lettertype afgedrukt, zodat er geen verwarring ontstaat. Het boek leest makkelijk weg, ondanks de 285 pagina’s is het relatief snel uit. Misschien is het boek daarom geschikt voor dyslectische lezers die toch een dik boek willen, de bladspiegel is ruim. Omdat Boy / Sam zelf een jaar of zestien is, is de minimumleeftijd voor dit boek ongeveer twaalf of dertien jaar.