Kluitman, oktober 2019
Noor lijkt te zijn vastgelijmd aan haar telefoon; ze zit zo vaak op haar schermpje te turen dat haar cijfers op school eronder lijden. Ze is dan ook helemaal niet blij als haar moeder haar naar een afkickkamp stuurt, waar ze een telefoonloze tijd tegemoet zal gaan.
In het zomerkamp komen allerlei jongeren bij elkaar die moeten afkicken van ‘iets’: hun telefoon, gamen, eten, shoppen. Niemand heeft er veel zin in, dus dat schept al gauw een onderlinge band. Bovendien is Tony, de leider van het kamp, een vreemde figuur met zijn Amerikaanse accent, zijn spierballen en zijn veel te korte broekjes.
Noor wordt verliefd op Rowan die afkickt van gamen en sluit vriendschap met rare Mia die een eersteklas hacker blijkt te zijn. Heeft Mia gelijk als ze beweert dat er verborgen camera’s in het kamp aanwezig zijn, of ziet ze spoken? En is Tony wel een hulpverlener, of heeft hij heel andere plannen met zijn jongerenkamp?
Meiden zoals Noor zijn er wel meer - en alleenstaande moeders zoals de hare ook. Noors vader overleed drie jaar voor de aanvang van het verhaal aan kanker, dus daarmee is Noors verslaving aan haar telefoon eenvoudig verklaard. Noor heeft nog veel verdriet om haar vader en probeert met die telefoon haar verdriet te onderdrukken. Juist.
Het is psychologie van de koude grond; heel wat jongeren zijn ook zonder overleden ouder niet van hun scherm los te weken. Zo niet de jongeren op het zomerkamp; die lijken allemaal minstens gescheiden ouders of een gehandicapt broertje te hebben. Het wekt de indruk dat alleen jongeren met een fiks probleem verslavingsgevoelig zouden zijn.
De verleiding is een dun boekje, 95 pagina’s. Aanvankelijk verloopt het verhaal traag. De eigenlijke ontknoping wordt er in zes bladzijden doorheen gejast, zodat je na de laatste bladzijde verbaasd constateert dat het boek al uit is.
Daarnaast staan er nogal wat overbodige zinnen in het boek als ‘Het is donderdagochtend, half acht ’s ochtends. Ik moet straks naar school.’
Wie een paar jaar terug de media heeft gevolgd, weet op wie en welke gebeurtenis het verhaal gebaseerd moet zijn. Vanwege het thema, de eenvoudige opbouw van het verhaal en het geringe aantal pagina’s is De verleiding een makkelijk leesbaar (en wat slordig en kort-door-de-bocht) boek voor minder-ervaren lezers van dertien jaar en ouder.