vertaling: Pieter van der Drift en Manon Smits
Baeckens Books, december 2020
Peru, 1986. Laila is de dochter van een Finse diplomaat. Ze wordt opgenomen in het ziekenhuis van Lima omdat ze steeds slechter ziet en soms zomaar valt. Wanneer ze per ongeluk ontdekt wat haar diagnose is, besluit ze weg te lopen, om op zoek te gaan naar de sjamaan die haar met hulp van de legendarische Verloren Bloem misschien kan helpen.
El Rato woont al zijn hele leven in het ziekenhuis en is nog nooit buiten de muren geweest. Hij besluit met Laila mee te gaan, want hij heeft niets te verliezen.
Het eerste deel van hun reis naar de binnenlanden van Peru verloopt vrij makkelijk, maar eenmaal in Cuzco komen de eerste tegenslagen. Laila en El Rato moeten verder, diep de binnenlanden van het Amazonegebied in. Een levensgevaarlijke reis en dan is het nog maar de vraag of ze de sjamaan zullen vinden. En of ze op tijd zijn, want Laila’s ziekte is zeer progressief.
Ruim 500 bladzijden ben je met Laila en El Rato in Peru; eerst redelijk beschermd in het ziekenhuis van Lima, maar na 137 bladzijden ga je mee de buitenwereld in. Laila heeft geld, ze is de dochter van een diplomaat, maar door haar beschemrde opvoeding is ze ook wat naïef. En ondanks zijn wilde verhalen kun je El Rato ook niet echt een man van de wereld noemen. Vanaf het moment dat de twee kinderen in Cuzco rondlopen, voel je de spanning toenemen.
Naast een soort road-trip is De verloren bloem van de sjamaan ook een boek vol magie, magie waar je in de sfeer van Peru volledig in meegaat. Laila en El Rato worden beschermd door geesten, geesten die, naarmate het verhaal vordert, steeds duidelijker aanwezig zijn. Pas aan het einde van het boek begrijp je waarom boven de hoofdstukken vanuit Lailia’s perspectief een vleermuis staat afgebeeld en boven die van El Rato een libel.
Net als bij de eerdere boeken van Davide Morosinotto is de vormgeving van het boek schitterend. De illustraties, het grafisch spelen met de tekst, zelfs het verslechterde zicht van Laila; over alles is nagedacht. Resultaat is opnieuw een prachtig boek, een verhaal om ademloos te lezen en te bekijken. Het verhaal wordt weliswaar steeds minder toegankelijk, maar als je eenmaal bent gegrepen, leg je het boek niet meer weg. De verloren bloem van de sjamaan is geschikt voor lezers vanaf twaalf jaar (en voor veel ouder).