vertaling: Annelies Jorna
Lemniscaat, december 2018
Rob probeert zo onopvallend mogelijk door het leven te gaan, want hij heeft last van paniekaanvallen die hem volledig uitschakelen, en die aanvallen krijgt hij vooral als de aandacht op hem gericht is. Maar dan komt er een nieuw meisje bij hem in de klas! Ze heet Destry Camberwick (en nee, dat is geen naam van een rockband uit de jaren ’80, zoals de opa van Rob veronderstelt) en Rob is meteen bij de eerste aanblik smoorverliefd op haar. Maar hoe moet hij nou Destry’s aandacht op zich vestigen als hij tegelijkertijd doodsbang is voor aandacht?
Zijn beste vriend Andrew probeert hem over zijn verlegenheid heen te helpen, zonder veel resultaat. Dan komen er anonieme berichtjes op Robs mobiel binnen, van iemand die hem wil helpen meer zelfvertrouwen te krijgen. Is Rob bereid een aantal uitdagingen aan te gaan, en zo zichzelf te leren waarderen?
Natuurlijk gaat Rob de uitdagingen aan! Ook al weet hij niet wie van zijn vrienden /kennissen /familieleden er achter de appjes zit. Het resultaat is een behoorlijk humoristisch boek over een jongen die op heel merkwaardige manieren over zijn angsten probeert heen te komen. Daarin wordt hij gesteund door Andrew en door de eerdergenoemde opa; een grootvader die cynisch, mopperig en fantastisch is. Rob en zijn opa hebben een bijzondere band, een band die je iedere buitengewoon onzekere jongen zou gunnen. Rob zelf heeft gelukkig veel zelfspot, waardoor het boek heel veel lucht krijgt en bij vlagen zelfs hilarisch is.
Een geweldig verhaal – tot aan bladzijde 237. Dan komt er ineens een plotwending uit de lucht vallen, die voor de lezer - eufemistisch gezegd - nogal verrassend is. Als je terugbladert, begrijp je wel wat meer van de problemen van Rob en zie je kleine hints, maar deze onthulling had toch wel iets beter voorgekookt mogen worden.
En als je daarna doorleest, komt er op bladzijde 250 nog een plotwending, en deze is ronduit flauw. Zó jammer van dit mooie boek!
Sla daarom de laatste acht pagina’s alsjeblieft over, want die waren helemaal niet nodig. Verder is Een lied dat alleen ik kan horen een heerlijk leesbaar en herkenbaar boek voor onzekere én zelfverzekerde lezers vanaf veertien jaar.