illustraties: Charlotte Dematons
Leopold, oktober 2019
Het is 1947, twee jaar na de oorlog. Alles begint weer een beetje gewoon te worden. Victor zit in de hoogste klas van de lagere school en hij is homo. Dat weet hij allang en soms verbaast het hem dat andere mensen het niet weten. Anderzijds mag niemand er achter komen. Want homo-zijn, dat is niet iets waar je mee te koop loopt.
Victor is een buitenbeentje, zowel in de klas als thuis. Zijn ouders zijn maar wat trots dat hij misschien naar het gymnasium kan, want zelf hebben ze niet veel onderwijs gehad. Maar Victor twijfelt en zit liever te dromen dan dat hij leert over de grondlagen in het veen.
De meisjes uit zijn klas lijken erg op hem gesteld, maar Victor droomt over jongens.
Niemand ziet het is een semi-autobiografisch boek. Dolf Verroen zit heel dicht op de huid van een jongen van een jaar of dertien. Het belangrijkste thema van het boek is niet Victors homoseksualiteit, maar zijn onzekerheid. Die oorlog is dan wel voorbij, de toekomst ligt open, maar Victor weet niet wat hij met zichzelf aan moet. Hij wil een andere toekomst dan zijn ouders, hij droomt van de knappe jongen die hij zag in het toneelstuk waar zijn moeder aan meedeed, maar hij hoort ook de roddels over zijn tante Marijke en oom Piet die gaan scheiden en voelt al aankomen hoe zijn omgeving zal reageren als iemand ontdekt dat hij homo is.
Ontroerend is hoe je tussen de regels door leest dat de meisjes uit Victors klas op dit zachtaardige jongetje gesteld zijn en dat Victor daar niet veel mee kan. Meisjes interesseren hem gewoon niet. Hij begrijpt er dus niets van dat juist hij naar het huis van zijn klasgenote Annie moet, nadat het meisje aan hersenvliesontsteking overleed. Hij probeert onhandig met Thea te zoenen, maar vindt het verschrikkelijk vies.
Hoewel de kaft van het boek er voor jongeren niet zo aantrekkelijk uitziet, zijn de zwart-witte illustraties van Charlotte Dematons prachtig. De mooiste staat op bladzijde 26, waar een stralende Victor verliefd opkijkt, als hij bij een toneelstuk zo’n mooie jongen ziet.
Niemand ziet het is een subtiel boek voor fijnproevers. Geen boek dat makkelijk begrepen wordt, wel een boek dat door onzekere lezers gekoesterd kan worden. Een pareltje voor twaalf jaar en ouder.