vertaald door Esther Ottens
Querido, februari 2013
August (Auggie) is anders dan andere kinderen. ‘Ik ga niet beschrijven hoe ik eruit zie,’ zegt hij zelf, ‘wat je ook denkt, ik weet bijna zeker dat het erger is.’ Mensen schrikken en kijken vies als ze hem zien, kinderen staren hem aan. Auggie is eraan gewend, zegt hij, maar leuk wordt het nooit. Tot dusver heeft hij thuisonderwijs gekregen van zijn moeder, maar nu hij tien is, moet hij naar een gewone school. Dat is een hel. Drie kinderen zijn gevraagd hem een beetje wegwijs te maken, maar twee laten hem razendsnel vallen. De derde zegt, als hij denkt dat Auggie hem niet hoort, dat hij alleen met hem omgaat omdat Auggie de hele tijd achter hem aanloopt. Een moeder werkt hem zelfs met photoshop weg van de klassenfoto. Goddank is er tenminste één meisje dat wél met hem om wil gaan, maar zij zit in een andere klas. De school is een jungle. Maar Auggie overleeft. Het schooljaar eindigt voor hem als een grote triomf.
Wie anders is, wordt gepest, dat toont Wonder wel aan. De meeste kinderen pesten niet openlijk, maar er is (bijna) niemand die spontaan met Auggie wil omgaan. Vaak merkt Auggie pas na een tijdje wat er speelt. Wie hem bijvoorbeeld (per ongeluk) aanraakt, heeft een halve minuut om zijn handen te wassen, want anders krijgt hij ‘de Pest’. Auggie is heel wat gewend en hij beschikt over een groot gevoel voor humor, maar dit soort dingen doen gewoon pijn. De enige die het niets lijkt te kunnen schelen hoe Auggie eruit ziet, is de hond Daisy, die gewoon Auggies gezicht likt en overduidelijk dol is op haar baasje.
Het boek is opgedeeld in acht stukken, waarin naast Auggie ook andere mensen uit zijn nabije omgeving aan het woord komen. Eén daarvan is zijn zus Olivia, die heus wel van haar afzichtelijke kleine broertje houdt, maar zo nu en dan heel graag wil dat niemand weet dat zij de zus van een monster is.
Wonder is een heerlijk boek over een jongen waar je heel veel van gaat houden. Ondanks het zware thema is het verhaal zowel grappig (mede door Auggies zwarte humor) als ontroerend. Het eindigt helaas nogal Amerikaans met een erg, erg vet happy end, maar anderzijds is dat precies wat je Auggie zo ontzettend gunt. Geschikt voor twaalf jaar en ouder.