Elshontely verveelt zich verschrikkelijk. Ze zit thuis met haar moeder. Achthoog. In een flat die zo klein is dat ze zelf in het berghok slaapt. Het is best gezellig, maar als je niet naar buiten mag en niemand mag zien omdat er een epidemie rondwaart, begint het leven toch wel saai te worden. Haar moeder zit maar mondkapjes te naaien. Op de radio gaat het non-stop over handen wassen en afstand houden. Maar dan heeft haar moeder een verrassing. Een stok met een touw eraan. En aan het eind zit een stukje brood. Elshontely gaat buiten over de balustrade vissen. En ze vangt Niets! Ook al moet Elshontely vanwege haar astma heel voorzichtig zijn; Niets mag ze houden. En dat is het begin van haar dagen met Niets.
Griffelwinnares Mireille Geus schreef een vrolijk stemmend, maar ook ontroerend boek over de situatie die we inmiddels allemaal zo goed kennen. Thuis. Zonder de mensen van wie we zoveel houden. En waar toch zoveel te ontdekken valt.
Tien jaar en ouder
